Mijn eigen leventje!

Na drie weken heb ik toch al wel een eigen leventje opgebouwd. Op school heb ik zo mijn vrienden en thuis is het ook heel fijn met mijn familie. Omdat mijn zusje vorige week naar de Verenigde Staten is vertrokken, heb ik dan nu ook echt mijn eigen kamertje. Een fijne kamer met eigen kast, zodat ik nu ook eindelijk mijn koffers kon uitpakken. Ook staat er een tv, zodat ik 's avonds in bed nog even tv kan kijken naar The Simpson in het Spaans of een Spaans sprekende Harry Potter.
Vorige week vrijdag gingen we met familie en vrienden naar het vliegveld om daar mijn zusje uit te zwaaien. Het viel me op dat zij echt niet de enige was die voor een jaar weg ging met de Rotary. Overal liepen leeftijdsgenoten met een Rotary-blazer aan mensen te knuffelen, foto's (met vlag) te maken en te huilen. Ook ikzelf werd wat emotioneel, omdat mijn zusje wegging, maar ook omdat mij dit heel erg deed denken aan twee weken daarvoor. Toen stond ik zelf ook op het vliegveld te huilen met mijn familie en vrienden. Toen moest ik zelf ook alleen door de douane, alles en iedereen achterlaten om een groot avontuur tegemoet te gaan.
Maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, want wat leer ik hier veel! Als eerste het Spaans, wat steeds beter gaat. Als ze langzaam praten lukt het mij meestel wel om ze te verstaan. Ten tweede leer ik hier zelfstandiger te zijn en ook een andere manier van doen en laten. Ten derde leer ik een ander land kennen. Zo langzamerhand begin ik dingen te herkennen in Santiago en ik kan nu dus ook vanaf school alleen naar huis komen. Ik vind het ook heerlijk om hier de mountainbike te pakken en een rondje te gaan fietsen. Santiago is zo anders dan thuis. Dit is veel chaotischer voor mijn gevoel en minder mooi. Maar het is zo anders dat ik het juist wél mooi vind.
Laatst fietste ik gewoon onze straat uit en ik kwam bij een groot veld met op de achtergrond de mooie bergen met een prachtige lucht. (Pap, jij zou het hier prachtig vinden om mooie foto's te maken!) Maar toen ik zag wat er op dat veld stond schrok ik wel, een krottenwijkje. Maar een paar kleine houten huisjes met veel afval stonden daar, zo armoedig. Iets wat ik mijn leven nog nooit gezien heb. Sowieso zijn hier erg veel daklozen, mensen die aan de (snel)weg etenswaren verkopen of mensen die voor het stoplicht staan te jongleren om geld te verdienen. Toen ik weer richting huis fietste, ging ik nog even door een klein straatje. Daar kwam ik weer een zwerfhond tegen, één van de ontzettend velen hier. Deze had het helaas om mij gemunt en hij rende met een hoge snelheid achter mij aan. Ik zo hard fietsen als ik kon en ik kon nog net voorkomen dat hij zijn tanden in mijn voet zette. Dus ik ben met een omweg maar naar huis gefietst. Elke huis hier heeft een hek om het huis, die ook altijd op slot is. Ons huis heeft ook een alarm en een bewegingssensor. Goed beveiligd dus!
Vorige week zaterdag ben ik met mijn zusje en moeder naar Los Dominicos geweest. Het is gewoon in Santiago, maar het lijkt op een klein dorpje met alleen maar kleine, houten winkeltjes. Het was iets voor toeristen werd mij verteld, maar er liepen alleen maar Chilenen rond. Er werd van alles verkocht, van dieren tot meubels en van eten tot kleding. Het was erg leuk om typisch Chileens dingen te zien, zoals lekkernijen en 'lapis lazuli'. Dat is een prachtige soort edelsteen in het blauw, waar hele mooie sieraden van worden gemaakt. Ik zie hier trouwens helemaal geen toeristen en heb dus ook nog geen ander blond persoon gezien. Ik zie mezelf ook niet als toerist, al zie ik er wel zo uit.. Er wordt dan ook regelmatig naar me gekeken, getoeterd en gefloten. Het is erg leuk om eens een stad/land te leren kennen vanuit het normale leven in plaats van als toerist, nu kom je toch ook hele andere dingen tegen en leer de stad écht kennen.
Gister heb ik dan daadwerkelijk voor het eerst mijn eigen plannen gemaakt. Na school ontmoette ik een Chileense jongen die voor een jaar naar Duitsland is geweest met de Rotary. We hebben veel gekletst, ik op mijn beste Duits.. Daardoor heb ik vandaag veel in het Engels, Duits, Spaans en Nederlands gedacht, nogal verwarrend kan ik vertellen! We hadden ook completos gegeten, een soort hotdog met tomaten, avocado, mayo en ketchup. Erg populair hier en dat is ook te begrijpen, want ze zijn heerlijk!
Vanavond is er een soort concert en meeting voor de eerste exchange studenten in mijn rotaryclub. Daar heb ik ontzettend veel in, omdat ik nog geen andere mede-exchangers heb ontmoet! Wel via Facebook praat ik al met mensen van over de hele wereld die ook naar Chili komen en eindelijk ontmoet ik ze dan ook echt. Dus vanavond in mijn blazer en met Nederlandse vlag maar ergens heen en ik zie wel wat er gaat gebeuren.
Ik ga strakjes eerst mijn moeder meehelpen om Ron, onze hond (die echt als baby behandeld wordt), te wassen. Zo zie je maar dat ik hier in huis al helemaal ingeburgerd ben!

Ik heb dit keer ook wat foto's geplaatst, zodat iedereen (ook de mensen zonder Facebook) mee kunnen kijken!