Het einde van de wereld!

Ik ben nu een weekje terug van mijn tour met de Rotary naar het zuiden van Chili. Wat een ontzettend leuke reis! We waren met 39 exchange studenten uit USA, Canada, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Finland, Australië en Nieuw-Zeeland!

Dinsdag 23 oktober was het dan eindelijk zover. Mijn vriendin Kennedy en een andere beetje rare jongen sliepen ook in mijn huis. We moesten om 6 uur al bij de bus zijn in het midden van Santiago, dat betekende dus om half 6 in de ochtend al weg. Dus heel erg vroeg opstaan! Alles was gepakt, lekker warme kleren mee want iedereen zei dat het erg koud in het zuiden zou zijn!
Zoals de Chilenen dan zijn, gingen we later dan gepland weg. Maar eindelijk gingen we, iedereen was zo opgewonden, maar ook nog zo moe. In de bus heb ik gezellig naast Merel gezeten en we konden dus lekker in het Nederlands praten. Even wennen, maar heel leuk! En natuurlijk is het gebruikt tijdens de reis als we even iets wilden vertellen wat de anderen niet mochten horen hehe. Na een behoorlijk lange reis van zo'n 8 uur kwamen aan in Concepción. Daar even lekker geluncht en daarna door naar een museum op een boot. We moesten dus met een pontje naar de boot. Leuk om te zien! Daarna door naar een strandje voor wat foto's en toen ook nog door naar een soort parkje voor leuke foto's. Toen we weer door de poort terug naar de bus wilden lopen, begonnen een paar meiden voor me te gillen. Bleek dat daar een ontzettend grote spin liep, zo'n vieze dikke met haren! Er kwam een man van het park aanlopen, keek even naar de spin en zei rustig dat hij geen kwaad kon doen. Hij wilde hem oppakken, maar dat lukte niet. Een ander meisje wou hem toch hebben en dat lukte wel. Ik stond er met trillende knietjes naast, maar ik wou dat beest toch wel graag vasthouden. Dus toen heeft ze hem maar aan mij gegeven. Wauw, ik stond me toch te trillen met zo'n dikke spin in mijn handen. Mijn angst voor spinnen is hierdoor wel een beetje verdwenen denk ik. Nog steeds trillend liep ik als laatste de bus weer in, maar wel met een glunderend en trots hoofd! Daarna reden we door naar ons eerste hotel. Daar had ik een mooie kamer samen met twee Duitse meiden. Ik had onze kamer mooi versierd met een Nederlandse, Duits en Chileense vlag, hartstikke mooi! Als avondeten hebben we lekker een hamburger in een snackbar gegeten.
De volgende dag vroeg op, want we gingen naar een oude mijn. Gaaf! Een man die wat vertelde heeft zijn hele leven lang in een mijn gewerkt, hij kon dus erg veel vertellen over de huizen van de mijnwerkers die hij ons liet zien. En daarna mochten we dan de mijn in, 30 meter naar beneden! Eerst werden we voorzien van een helm met een lampje erop en waarvan de batterij met een riem om je middel zat. In een heel klein liftje waar maar 5 mensen echt maar net in pasten gingen we naar beneden. Beneden vertelde de man nog meer over het leven in de mijn. Op een gegeven moment moesten we allemaal onze lampjes uit doen. Het was pikdonder! Na twee minuten waren mijn ogen nog niet aan het donker gewend, omdat het gewoon niet mogelijk was. Ik hield mijn handen echt vlak voor mijn ogen, maar ik kon ze echt niet zien, heel vreemd. Toen merkte ik ook wel dat ik het helemaal niet fijn vond om zo helemaal in het donker te zitten, dus ik was opgelucht toen de lampjes weer aan mochten. Soms moesten we op onze knieën door de gangen heen, omdat ze maar een meter hoog waren. Er was eigenlijk nauwelijks plek in de mijn waar ik rechtop kon staan. Eenmaal weer boven kon ik dan eindelijk lekker even rekken en strekken!
En hup, weer allemaal de bus in. Eerst weer even ergens lekker geluncht en toen door naar een kinderdagverblijf. We gingen arme kindertjes pakketjes met lekkere tussendoortjes en een pakje drinken geven, echt heel erg lief. Ze waren wel wat verlegen, maarja, wat wil je als er 40 vrolijke (blonde) mensen binnenkomen met ballonnen en eten?! Ook de moeders en verzorgsters vonden het leuk dat we er waren. Zo stonden we op het punt om weg te gaan, maar er kwam nog snel een moeder met haar kleine zoontje aan die aan me vroeg of ik wel met haar zoontje op de foto wou. Tjaa, groot en blond he.. Maar natuurlijk wou ik even op de foto! 'Hier, neem aan' zei ze en ze gaf me het jongetje. Dus snel even op de foto en toen weer door naar de bus. We gingen door naar een museum over de Mapuche, de oorspronkelijke bewoners van het zuiden van Chili. Even snel rondgekeken en toen door naar een echt Mapuche-familie. We kwamen aan bij een veld met hutjes. Daar liet de familie ons een ritueel zien, waarin muziek werd gemaakt en we moesten allemaal in een kring gaan ronddansen. Ze hadden een lunch voorbereid in één van de hutjes, heerlijk! Met heerlijke zelfgemaakt jam en honing, hmmm! Tijdens de busreis werd er flink wat gezongen in verschillende talen, lekker vals maar erg gezellig!
Donderdag vroeg op. We moesten een lange busreis van wel 9 uur maken naar Puerto Varas. Onderweg bij een grote waterval gestopt waar we leuke foto's met vlaggen hebben gemaakt. Na de lange busreis waren we dan eindelijk op bestemming. Een mooie hotel met een mooie kamer met uitzicht op het water. Even met wat meiden door het stadje gelopen. Hier in het zuiden waren de Duitse invloeden goed te merken. Veel Duitse gebouwen, Duitse teksten en Duitse vlaggen. Terug in het hotel lekker gegeten en daarna nog even naar een pub omdat iemand jarig was. De drie begeleiders van de Rotary waren hartstikke leuk en we hebben ons goed vermaakt met wat gekke dansen. In het hotel teruggekeerd viel op onze kamer opeens het licht uit, shit.. Dus maar naar beneden om het even te zeggen. Een stop gesprongen, dus de lichten waren gelukkig vrij snel weer aan. Daarna lekker op bedje, heerlijk in slaap gevallen met de golven op de achtergrond.
Vrijdag weer eens vroeg op. Spullen weer ingepakt, want we gingen doorreizen naar Puerto Montt waar we op een groot schip zouden gaan. Tussendoor konden we nog wel even naar een mall en later ook nog naar allerlei kleine winkeltjes met leuke souveniertjes. Die zijn dus al een beetje ingeslagen! We moesten snel snel snel door om te lunchen. We hadden 15 minuten om te eten omdat we de boot moesten halen. Gelukkig ging dat helemaal goed. Van vrijdag tot en met maandag hebben we op de boot gezeten. Ik sliep met drie andere meiden in een ontzettend kleine kamer. Gelukkig wel met een deur, sommige mensen sliepen gewoon op een soort grote kamer. Zaterdag kwamen we aan op de oceaan, waar hoge golven waren waardoor de boot behoorlijk begon te wiebelen. Dus vooral zaterdagavond waren veel mensen ziek en zijn er veel kotszakjes uitgedeeld. Gelukkig had ik nergens last van! In het begin was het erg leuk op de boot. Later werd het wat saai, dus hebben we lekker het kaartspel Uno en een Chileens kaartspel gespeeld met wat mensen. Ook waren er nog 5 andere Nederlanders en wat Belgen op de boot, dat was leuk! En natuurlijk vaak het dek op om naar de geweldige omgeving te kijken. Alleen maar bergen met besneeuwde toppen en met bomen en verder alleen omringd door water. Hier was helemaal niks, niemand kan hier leven. Dat dachten we tenminste, totdat er op de boot verteld werd dat je de boot afkon voor een halfuurtje om naar Puerto Edén te gaan. Een heel klein plaatsje met maar 150 inwoners in de middle of nowhere. We werden door kleine bootjes naar het vaste land gebracht. Daar door het dorpje gelopen, tot bovenop de heuvel. Mooi uitzicht! Daarna weer de zwemvesten aan, de bootjes in op naar de grote boot. Twee avonden was er feest op de boot in de pub, dus even lekker gek gedanst of gezellig gekletst. Gelukkig konden we op boot zelf bepalen wat we wouden doen, dus lekker lang uitslapen en dan de lunch als ontbijt eten. En 's avonds natuurlijk lekker op de boot hangen en bij andere mensen op bed chillen.
Maandag was het plan om rond 1 à 2 uur de boot af te gaan, maar de wind was te sterk waardoor dat niet ging lukken. De hele dag stil gelegen tot een uur of 8 's avonds, toen konden we eindelijk van de boot af. Werkelijk waar maar 5 minuten in de bus voordat we bij het hotel in Puerto Natales aankwamen. 's Avonds gingen we nog even naar een pub toe, een soort pub voor backpackers. Heeeerlijke patat met bacon, kip en kaas gegeten. Terug in het hotel gedoucht met een vreselijke douchekop waardoor de badkamer blank stond. Toen heb ik ook nog eens het handdoekenrekje gemold, oepsie..
De volgende dag gingen waar naar het bekende natuurpark Torres del Paine. Onderweg kwamen we de eerste lama's tegen. Ik werd helemaal gek, want ik wou per sé een foto, net als iedereen. Dus de bus maar even stop gezet en ik heb wat mooie plaatjes kunnen schieten. Daarna de bus weer in om te stoppen bij een meer. Een jongen had het idee om daar maar te gaan zwemmen. In het begin mocht het niet, na wat gezeur toch wel. Dus ik met nog een jongen en een meisje er achteraan. Gewoon mooi in ons ondergoed. Heeeel erg zout water en ook nog eens superkoud! Vele mensen volgende ons nog. Wat een heerlijk gevoel, lekker zwemmen in een koud meer met lama's en besneewde bergtoppen op de achtergrond. Helaas wel de hele dag met natte en zoute kleren rondgelopen, maar het was het zeker waard! In het park zagen we een emoe (soort struisvogel) met jonkies en weer een mooie waterval. Ik denk dat dit het mooiste plekje op aarde is! Niks is door mensen verstoord, alles is zo rustig en prachtig. Hoe ver je ook kijkt, alleen maar natuur. En hoe heerlijk vers en schoon de lucht is. Eén woord: wauw! Ik heb deze reis dan ook 1000 foto's gemaakt. Ergens middenin een park stond een restaurant, dus geluncht met prachtig uitzicht op de bergen met het blauwe heldere water op de voorgrond. Op het laatst zijn we nog naar een soort strand gegaan, met in het water grote blauwe ijsblokken en op de achtergrond een gletsjer, heel bijzonder. Eenmaal uit het park hebben we nog een grote grot bezocht. Ik had erover gelezen in mijn boek over Chili, dus leuk om het nu ook in het echt gezien te hebben.
Toen we terug in het hotel waren was er eventjes vrije tijd, dus zijn een paar meiden en ik letterlijk terug naar die pub gerend omdat we die lekkere patat weer wouden, dit keer met een verse frambozen-smoothie! En toen we weer in het hotel aankwamen kregen we nog avondeten voorgeschoteld en werd ons verteld dat we nog even naar die pub gingen voor een frambozen-smoothie. Eigenlijk was ik kapot, maar toch nog maar weer een keertje met iedereen heen geweest. Het was dan ook de laatste avond van deze tour. Wat een geweldige tour, het was zo gezellig met iedereen. Ik heb allemaal nieuwe vrienden over de hele wereld.
De volgende morgen op naar Punta Arenas waar we nog even in een kleine mall konden rondlopen. Daarna door naar het vliegveld, want ja, we gingen met het vliegtuig terug. Met het vliegtuig een tussenstop gemaakt en na vier uurtjes vliegen waren we weer terug in Santiago. Van iedereen afscheid genomen en natuurlijk een laatste groepsfoto gemaakt. Ik ga iedereen missen, maar gelukkig is (bijna) iederen hier nog voor 9 maanden, dus ik zie ze vast nog wel weer!