'Welkom bij Chili!'

Het is dan eindelijk zo ver, ik ben in Chili!

Nadat mijn ouders, broer, zus, vrienden en vriendinnen mij uitgezwaaid hadden op Schiphol, begon het avontuur voor mij. Om 13:10 stapte ik het vliegtuig in richting Atlanta. Een prima vlucht bij het raampje, een leuke vrouw naast me en ook nog eens best lekkere vliegtuigmaaltijden. In het vliegtuig mocht ik dan ook eindelijk mijn afscheidsboek bekijken, waar veel mensen een leuk stukje in hadden geschreven. Nog bedankt hiervoor! Al bij het pakken van het boek schoten de tranen weer in mijn ogen. Ik zat tijdens het lezen zo te huilen dat de vrouw naast me vroeg of alles wel goed ging..
Na een kleine 10 uur landde ik in Atlanta. Ik was gewaarschuwd voor de Amerikanen, dat ze onvriendelijk zouden zijn. Nou, ze hebben het tegendeel bewezen hoor, want iedereen was ontzettend vriendelijk! Na weer een stempel in mijn paspoort mocht ik doorlopen. En daar kwam ik in een hal, typisch hoe ik me Amerika voorstel: alleen maar fastfoodketens! Er stonden veel tafels die allemaal bezet waren en iemand speelde live op een piano! Eerst maar lekker wat van de Mac gegeten, even met mijn ouders en zus geskypet en toen door naar de gate.
Daar zat een oud Amerikaans stel, Don en Susie. Ze waren ontzettend aardig. Don zei, toen hij zag dat ik maar drie rijen voor hem zat in het vliegtuig: 'So i can throw candybars at you!' Ik heb me tijdens het wachten in de gate dus wel vermaakt met dit stel.
Tijdens de vlucht naar Santiago heb ik maar een beetje geslapen en gepraat met de Duitse jongen naast me. Op een gegeven moment kwam de zon op achter de bergen, een prachtig gezicht. En dit betekende dat ik eindelijk in Zuid-Amerika was! Na de paspoortcontrole kon ik doorlopen naar de koffers. En ja hoor, ik had het kunnen weten: na lang wachten had ik nog maar één koffer van de twee en een man vertelde dat de laatste koffers al op de band waren geweest. Dat heb ik weer.. Gelukkig was ik niet de enige, ongeveer een vijfde van de mensen uit het vliegtuig stond nog met lege handen. Na lang wachten in een rij vertelde een medewerkster mij dat de koffers nog in Atlanta stonden en dat ze morgen bij mij thuis worden bezorgd. Gelukkig maar!
Terwijl ik in die rij stond te wachten kwam er opeens een vrouw naar me toe: 'Hilde? I'm Alicia, your mom!' En mijn zusjes stonden ookal via een raam naar me te zwaaien. Toen ik later door de deuren liep, kwamen ze op me af, samen met mijn tweede gastouders en mijn contactpersoon van de Rotary. Hij had een groot papier gemaakt met daarop 'Hilde Jalink, welkom bij Chili!'
Direct waren ze heel vriendelijk en natuurlijk moest ik met iedereen even op de foto. We liepen daarna naar buiten, richting de auto. Koud dat het was! Het is hier dan wel winter, maar toch had ik deze kou niet verwacht. Het was ook nog maar 10 uur in de ochtend en heb ik de rest van de dag zonder jas kunnen rondlopen! 's Avonds koelt het hier wel weer erg af en dat is binnen ook te merken. Er is maar één kleine gasverwarming in de keuken en verder moet je het doen met een dik vest of zoals mijn zusje doet, een winterjas aan in huis!
Eenmaal thuis aangekomen kreeg ik een mooi kamertje als tijdelijke slaapkamer. Mijn zusje gaat over 2 weken voor een jaar naar Amerika, dus dan zal ik haar kamer krijgen. Ik heb even naar huis gebeld en daarna gingen we naar downtown Santiago. Daar moesten we ergens een papier aanvragen met mijn gegevens. Geen idee waarom, maar iedereen liep ermee. Vervolgens moesten we weer heel ergens anders heen. Santiago is zo groot dat zelfs mijn gastmoeder niet de weg wist, dus ze heeft wel 5 keer de weg gevraagd. Uiteindelijk kwamen goed uit, bij een soort gemeentehuis. Daar moest ik een identiteitskaart aanvragen. Na lang wachten besloot mijn gastmoeder zich tussen een groep te wringen waardoor we veel sneller aan de beurt waren. Ik moest digitaal mijn handtekening zetten, ze wouden een scan van mijn duim, er werd een pasfoto van me gemaakt en alle 10 vingers werden met inkt ingesmeerd om een afdruk van te maken. Al met al krijg ik dus over 2 week mijn eigen Chileense ID-kaart! Na nog even wat gewinkeld te hebben, zijn we naar huis gegaan. Oma had al een lekkere spagetti gemaakt.
Ondertussen is het hier nu bijna 10 uur. Ik heb net wat Spaanse les gehad van mijn ouders en zusje! Nu eerst maar lekker slapen, want ik ben ka-pot. Het dan ook een drukke dag geweest! Morgen gaan we mijn schooluniform kopen en vanaf maandag ga ik naar school, ik ben benieuwd!